Bijna was de bus op de sloop beland. De Setra ST 110 was na jaren als speelauto in Zweibrücken, waar hij zonder motor, aandrijving en interieur van speeltuin naar speeltuin ging, volledig afgedankt. Maar door gelukkige omstandigheden en de bemiddeling door de klant Autokraft Kiel kwam de lijnbus in lichte bouwwijze terug naar Ulm en in de Setra-oldtimercollectie

Dat is nu 30 jaar geleden. Er waren talloze werkuren, veel vernuft en een grote portie improvisatietalent van het Setra-serviceteam nodig om de verweerde carrosserie weer in een staat terug te brengen die eer doet aan de historische betekenis van dit zeldzame voertuig.

Hoewel Kässbohrer in totaal maar ongeveer 80 exemplaren van de Setra ST 110 heeft gebouwd, is dit model toch een mijlpaal in de geschiedenis van de busbouw. De constructieve en economische voordelen van dit lijnbusmodel dat zijn oorsprong heeft in een gezamenlijk project van Kässbohrer met de busondernemer en constructeur Theodor Pekol uit Oldenburg, zijn vandaag de dag nog net zo indrukwekkend alsop de geboortedag van de ST 110 in 1958. Deze bus weegt bijvoorbeeld slechts 6.000 kilogram, maar beschikt wel over een laadvermogen van 7.500 kilogram – een verhouding die nooit meer is gerealiseerd. Overigens: 7.500 kg laadvermogen komt omgerekend overeen met een capaciteit van 110 passagiers – dat verklaart ook de typeaanduiding.

Het lage gewicht was onder andere mogelijk door de lichte carrosserie van een aluminium-schaalconstructie waarbij op ringspanten van licht metaal een bekleding van aluminium platen werd geniet. De ST 110 in de Setra-oldtimercollectie vertoont daarom ook nu nog de kenmerkende punten die als puisterige littekens regelmatige lijnen over de donkerrood gelakte flanken trekken. Dat dit verzamelobject met chassisnummer 59068 tegenwoordig in de rode kleur van de Duitse Spoorwegen (DB) inclusief beeldmerk is gelakt, komt weliswaar niet overeen met de staat van uitlevering, maar is een eerbetoon aan de grootste afnemer van dit type. De meeste van de 80 uitgeleverde exemplaren werden als DB-bus naar München, Ravensburg en Friedrichshafen aan het Bodenmeer in bedrijf genomen.

Een andere constructieve mijlpaal en aanvullende factor voor het zeer lage eigen gewicht was het complexe chassis: een onafhankelijke wielophanging zowel bij de voor- als achteras maakte een enkele wielmontage voor de aandrijfas mogelijk. De onafhankelijke wielophanging bood ook een ongeëvenaard hoog rijcomfort. Ook, omdat ze voor het eerst in een bus standaard over een luchtvering op beide assen beschikte. Buschauffeurs en passagiers waren daarom vol lof over de Setra in lichte bouwwijze.

Een lage instap via slechts één trede bij beide deuren vergemakkelijkt bij de ST 110 de toegang tot de passagiersruimte. De royale binnenruimte met de tot aan de achteras doorlopende effen vloer en de éénzits-stoelenindeling langs de zijwanden is uitnodigend en veel volumineuzer dan de bus met zijn lengte van 10,58 meter en breedte van 2,50 meter daadwerkelijk is.

Tegenwoordig zit achter in de gerestaureerde ST 110 weer een liggend geplaatste Henschel zescilinder van het type 522 DPU-K met 92 kW (125 PK). Na zijn bestaan als speelauto in Zweibrücken kwam het voertuig weliswaar zonder aandrijving naar Ulm, maar zoals het toeval wil, werd in het reserveonderdelenmagazijn een lang vergeten, nieuwe originele motor gevonden waarmee het Setra-serviceteam de ST 110 weer nieuw leven kon inblazen. Het zou jammer zijn geweest als hij zoals gepland op de sloop was beland.